Inspiratie

Pascal Mercier - Loyaliteit is een keuze en blijft daarom langer dan liefde

Prado en O'Kelly hadden alle redenen opgeschreven die tot loyaliteit kunnen leiden.

De ander iets verschuldigd zijn; gemeenschappelijke ontwikkelingsfases; gedeeld verdriet; gedeelde vreugde; solidariteit van stervelingen; gemeenschappelijke overtuigingen; gezamenlijke strijd tegen de buitenwereld; gemeenschappelijke sterke en zwakke kanten; gemeenschappelijke behoefte aan intimiteit; overeenkomstige smaak; gemeenschappelijke haat; gedeelde geheimen; gedeelde fantasieën en dromen; gedeeld enthousiasme; gedeelde humor; gemeenschappelijke helden; gezamenlijk genomen beslissingen; gemeenschappelijke successen, tegenslagen, overwinningen, nederlagen; gedeelde teleurstellingen; gemeenschappelijke fouten

Hij miste de liefde op het lijstje, zei Gregorius. O'Kelly's lichaam verstrakte en heel even was hij achter zijn roes weer helemaal wakker.
'Daar geloofde hij niet in. Hij vermeed zelfs het woord. Hij beschouwde het als kitsch. Er zijn deze drie dingen, en alleen deze, zei hij bij herhaling, begeerte, welgevallen en geborgenheid. En alle drie, zei hij, waren vergankelijk. Het meest vluchtig was de begeerte, daarna kwam het welgevallen, en helaas was het zo dat geborgenheid, het gevoel bij iemand thuis te zijn, op een bepaald moment ook teloorging. De onaangename kanten van het leven, alle dingen waarmee we te kampen hebben, waren gewoonweg te talrijk en te heftig dan dat onze gevoelens ze ongeschonden konden doorstaan. Daarom kwam het op loyaliteit aan. Dat was geen gevoel, zei hij, maar een wil, een beslissing, het partij kiezen door de ziel. Het was iets wat het toeval van ontmoetingen en de toevalligheid der gevoelens in een noodzaak veranderde. Een vleugje eeuwigheid, zei hij, niet meer dan een vleugje, maar toch.
Hij vergiste zich. We hebben ons allebei vergist.

Uit: Nachttrein naar Lissabon van Pascal Mercier, 2006